فشار خون بالا یک عامل خطر مهم برای بیماری های قلبی عروقی است و شواهد بیشتری در مورد التهاب و پاسخ های ایمنی غیر طبیعی در پاتوژنز فشار خون وجود دارد. با این حال ، اطلاعات در مورد ارتباط بین غلظت سیتوکین خاص و فشار خون بالا متناقض هستند. ما ارتباط بین 12 سیتوکین / فاکتورهای رشد و وجود درجات مختلف فشار خون بالا را بررسی کرده ایم ، این غلظت ها را با مقادیر در یک گروه سالم از افراد مقایسه کرده ایم. غلظت اینترلوکین (IL) -1a ، -1b ، -2 ، -4 ، -6 ، -8 ، -10 ، فاکتور نکروز تومور (TNF-a) ،  اینترفرون g (IFN-g) ، پروتئین chemoattractant مونوسیت (MCP- 1) ، فاكتور رشد اپیدرمی و فاكتور رشد اندوتلیال عروقی در 155 بیمار مبتلا به فشار خون بالا و 148 فرد سالم ، با استفاده از آرایههای بیوچیپ سیتوكین EV-3513 ، ایمنی سنجی کمی لومینسانس رقابتی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل های چند متغیره و چند متغیره برای ارزیابی ارتباط سیتوکین های خاص و فاکتورهای رشد با فشار خون سیستولیک (SBP) و فشار خون دیاستولیک (DBP) انجام شد. افراد مبتلا به فشار خون بالا غلظت سرمی IL-1a ، -2 ، -8 ، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی ، IFN-g ، TNF-a ،  MCP-1 و فاکتور رشد اپیدرمی بالاتری را داشتند. همچمنین غلظت های پایین سیتوکین ضد التهابی ، IL-10 ، در مقایسه با افراد سالم مشاهده شد. غلظت سرمی IL-4 ، -6 و 1b  بین افراد فشار خون بالا و گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت. تجزیه و تحلیل تک متغیره و چند متغیره نشان داد که IL-1a و IFN-g پیش بینی مستقل از SBP بالا بودند ، در حالی که IFN-g ، IL-1a ، TNF-a و MCP-1 پس از اصلاح سن ، جنس ، شاخص توده بدنی ، استعمال دخانیات ، قند خون ناشتا و تری گلیسیرید از نظر آماری معنی دار برای DBP باقی ماند. ارتباط معنی داری بین غلظت چند سایتوکاین و فشار خون بالا وجود دارد. این ارتباطات یا ممکن است با عوامل اساسی متداول کننده فشار خون بالا ارتباط داشته باشد.